mehro

Wymawiane jako „marrow” (ang. szpik kostny), imię mehro oddaje ich pragnienie, by stać się czymś niezbędnym — jak sam szpik: istotny, lecz niewidoczny. „Ten koncept narodził się ze szpiku kostnego: jest niezbędny do życia, ale nigdy go nie widzimy” — tłumaczy mehro. „Mam nadzieję, że moja muzyka może stać się szpikiem czyjejś duszy.”

 

Ta filozofia pogłębia się w projekcie weirdthrob — dziele, które nie ma za zadanie zaimponować, lecz obudzić. To wejście i wyjście. Odbicie, a nie występ. Taka sztuka, która nie prosi o zrozumienie — a jedynie o odczucie. „Ta muzyka nie ma się tłumaczyć” — mówią. „Ma spotkać cię tam, gdzie jesteś, i stworzyć przestrzeń na to, co możesz tam odnaleźć.”

 

W wielu aspektach mehro postrzega siebie nie tylko jako artystę, lecz jako przekaźnik. Naczynie dla cichych prawd, emocjonalnego hałasu i sprzeczności, z którymi wszyscy uczymy się żyć.

 

24.06.2025